Migea 200mg x 4 tabletek

Opis preparatu

Migea zawiera substancję czynną kwas tolfenamowy - niesteroidowy lek o działaniu

przeciwbólowym, przeciwzapalnym i przeciwgorączkowym.

Wyzwanie: Ostry napad migreny.

Kiedy nie stosować leku Migea

 jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na kwas tolfenamowy lub na którykolwiek

z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6);

 jeśli pacjent ma astmę lub jeśli zażycie leku Migea lub podobnie działających leków, takich jak

inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ, np. ibuprofen) lub salicylany (np. kwas

acetylosalicylowy) wywołało u niego w przeszłości napad astmy, pokrzywkę, obrzęk

naczynioruchowy lub ostre zapalenie błony śluzowej nosa;

 jeśli u pacjenta stwierdzono ciężką niewydolność serca;

 jeśli u pacjenta stwierdzono ciężką niewydolność nerek;

 jeśli u pacjenta stwierdzono ciężką niewydolność wątroby;

 jeśli pacjent ma krwawienie z przewodu pokarmowego, z naczyń mózgowych lub inne czynne 

krwawienie;

 jeśli u pacjenta stwierdzono obecnie lub w przeszłości chorobę wrzodową żołądka i (lub)

dwunastnicy, występowało u niego w przeszłości krwawienie z przewodu pokarmowego,

owrzodzenie lub perforacja wrzodu, również spowodowane stosowaniem niesteroidowych leków

przeciwzapalnych;

 jeśli pacjentka jest w trzecim trymestrze ciąży.

Leku nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Migea a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta

obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Migea z jedzeniem, piciem i alkoholem

Tabletki leku Migea można przyjmować niezależnie od posiłków.

Podczas stosowania leku nie należy pić alkoholu.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć

dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża

Lek Migea można stosować w I i II trymestrze ciąży jedynie wtedy, gdy lekarz uzna to za

bezwzględnie konieczne. W takim wypadku lek należy przyjmować w możliwie najmniejszej dawce

i przez możliwie najkrótszy czas.

Leku nie wolno stosować w trzecim trymestrze ciąży ze względu na możliwość ciężkich powikłań

u dziecka lub komplikacji podczas porodu.

Karmienie piersią

Znikoma ilość kwasu tolfenamowego przenika do mleka kobiecego. Jeśli zastosowanie leku w okresie

karmienia piersią jest konieczne, należy skonsultować się z lekarzem.

Płodność

Kwas tolfenamowy może utrudniać zajście w ciążę. Jeżeli pacjentka planuje ciążę lub ma trudności

z zajściem w ciążę, powinna porozumieć się z lekarzem.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Nie obserwowano wpływu leku Migea na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Jeśli jednak u pacjenta wystąpią zawroty głowy, senność, uczucie zmęczenia lub zaburzenia widzenia,

nie powinien prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Migea zawiera sód

Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w tabletce, to znaczy lek uznaje się za „wolny od

sodu”.

 Jak stosować lek Migea

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie tak, jak to opisano w ulotce dla pacjenta lub według

zaleceń lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Lek przeznaczony jest do stosowania doustnego.

Przyjmowanie leku w najmniejszej dawce skutecznej przez najkrótszy okres konieczny do

złagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych.

Dorośli i osoby w podeszłym wieku

1 tabletka (200 mg kwasu tolfenamowego) po wystąpieniu pierwszych objawów ostrego napadu

migreny.

Jeśli nie nastąpi poprawa, dawkę tę można powtórzyć po upływie 1 do 2 godzin.

Nie należy przyjmować więcej niż 2 tabletki leku Migea (400 mg kwasu tolfenamowego) na dobę.

Tabletkę należy połknąć w całości, popijając wodą.

Dzieci i młodzież

Leku nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Migea

W razie przyjęcia większej dawki leku Migea niż zalecana, należy niezwłocznie zwrócić się do

lekarza lub farmaceuty.

Objawami przedawkowania mogą być: ból głowy, nudności, wymioty, ból w nadbrzuszu, krwawienie

z przewodu pokarmowego, rzadko biegunka, dezorientacja, pobudzenie, śpiączka, senność, zawroty

głowy, szumy uszne, omdlenie, bardzo rzadko drgawki. Znaczne zatrucie może spowodować

niewydolność nerek i uszkodzenie wątroby.

Możliwe działania niepożądane

Bardzo częste działania niepożądane (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób):

biegunka, nudności.

Częste działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób):

niestrawność, wymioty, ból brzucha, pokrzywka, wysypka, odczucie pieczenia podczas oddawania

moczu, cytrynowe zabarwienie moczu, ból głowy, zawroty głowy, uczucie zmęczenia, zaburzenia

czynności wątroby.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób):

wzdęcia, uczucie pełności, utrata apetytu, zaparcie, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy,

zwiększenie stężenia azotu mocznika we krwi, nasilone pocenie się, mrowienie, dezorientacja,

zaczerwienienie twarzy, zmniejszona liczba płytek krwi (małopłytkowość), zmniejszona liczba

pewnego rodzaju krwinek białych - granulocytów (granulocytopenia), zmniejszona liczba krwinek

białych (leukopenia), zwiększona liczba tzw. granulocytów kwasochłonnych (eozynofilia),

niedokrwistość.

Rzadkie działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób):

bezsenność, niepokój, drżenie, szumy uszne, skurcz oskrzeli, napady astmy, duszność.

Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):

obrzęki, niewydolność serca, wrzód żołądka i (lub) dwunastnicy, perforacja lub krwawienie z

przewodu pokarmowego (czasami zakończone zgonem, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku),

zaostrzenie zapalenia jelit i choroby Leśniowskiego-Crohna, smoliste stolce i krwawe wymioty,

zapalenie błony śluzowej żołądka, zmiany pęcherzowe (w tym zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne

martwicze oddzielanie się naskórka), nadwrażliwość na światło, zahamowanie wydalania moczu

(bezmocz), obecność krwi w moczu (krwiomocz), ból nerki, bardzo częste oddawanie moczu

(częstomocz), euforia, przeczulica, niedoczulica, depresja, nadciśnienie lub niedociśnienie tętnicze,

alergiczne śródmiąższowe zapalenie płuc, nacieki płucne z eozynofilią, zwłóknienie płuc,

krwioplucie, toksyczne zapalenie wątroby, niedokrwistość hemolityczna (niedokrwistość na skutek

rozpadu krwinek czerwonych), agranulocytoza (całkowity lub prawie całkowity brak granulocytów),

zapalenie trzustki, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej.

Częstość nieznana (częstości nie można określić na podstawie dostępnych danych): 

zaburzenia widzenia, zapalenie nerwu ocznego, jałowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych

(zwłaszcza u osób z chorobami autoimmunologicznymi, tj. toczeń rumieniowaty układowy, mieszana

choroba tkanki łącznej) z takimi objawami, jak sztywność karku, ból głowy, nudności, wymioty,

gorączka lub dezorientacja, omamy, złe samopoczucie i senność, żółtaczka, niedobór pewnego

rodzaju krwinek białych (granulocytów obojętnochłonnych - neutropenia), niespecyficzne reakcje

alergiczne i anafilaksja, świąd, plamica, obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy,

śródmiąższowe zapalenie nerek, zespół mocznicowy i niewydolność nerek.

Ryzyko działań niepożądanych jest większe u osób w podeszłym wieku. Ryzyko to zwiększa się

dodatkowo u pacjentów z niewydolnością nerek, wątroby lub serca.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Migea należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

 Należy powiedzieć o wszystkich obecnych i występujących w przeszłości zaburzeniach zdrowia,

zwłaszcza następujących:

- zaburzenia czynności wątroby lub nerek;

- choroby przewlekłe, takie jak toczeń rumieniowaty układowy lub mieszana choroba tkanki

łącznej;

- nadciśnienie tętnicze i (lub) zaburzenia czynności serca oraz obrzęki;

- choroby przewodu pokarmowego, takie jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba

Leśniowskiego-Crohna;

- zaburzenia krzepnięcia krwi lub inne choroby krwi;

- choroba naczyń krwionośnych (obwodowych lub mózgowych).

 Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) mogą spowodować śródmiąższowe zapalenie nerek,

kłębuszkowe zapalenie nerek, martwicę rdzenia nerki lub zespół nerczycowy.

 Palenie tytoniu, nadużywanie alkoholu i ogólny zły stan zdrowia zwiększają ryzyko wystąpienia

u pacjenta działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego.

 Należy unikać jednoczesnego stosowania tego leku i innych niesteroidowych leków

przeciwzapalnych, w tym selektywnych inhibitorów COX-2 (np. meloksykam, nimesulid,

nabumeton).

 Należy poradzić się lekarza lub farmaceuty, jeśli pacjent przyjmuje lub przyjmował leki

zmniejszające krzepnięcie krwi (leki przeciwzakrzepowe), leki moczopędne lub leki, które mogą

zwiększać ryzyko owrzodzenia lub krwawienia z przewodu pokarmowego (patrz niżej „Migea

a inne leki”).

Przypomnienie

 Podczas stosowania leku Migea skóra pacjenta może być bardziej wrażliwa na szkodliwe działanie

promieni słonecznych. Należy unikać narażenia na światło słoneczne i promieniowanie UV

(np. w solarium) i stosować odpowiednie środki ochronne dla skóry.

 Migea działa przeciwbólowo, przeciwzapalnie i przeciwgorączkowo, dlatego może maskować

objawy rozwijającego się zakażenia (takie jak ból głowy, gorączka). W razie wizyty u lekarza

należy powiedzieć o stosowaniu tego leku.

 Jeśli podczas leczenia wystąpią zaburzenia w oddawaniu moczu, należy przyjmować większą ilość

płynów.

 Osoby, u których stwierdzono nadciśnienie tętnicze i (lub) niewydolność serca, zatrzymanie

płynów i obrzęki, powinny przed zastosowaniem leku Migea poradzić się lekarza lub farmaceuty,

gdyż niesteroidowe leki przeciwzapalne wywoływały u niektórych pacjentów zatrzymanie płynów,

nadciśnienie tętnicze i obrzęki.

 Przyjmowanie takich leków, jak Migea może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka

zatorów tętnic (np. ataku serca (zawału serca) lub udaru mózgu). Ryzyko to zwiększa się w razie

długotrwałego stosowania dużych dawek leku. Nie należy stosować większych dawek i dłuższego 

czasu leczenia niż zalecane.

 Długotrwałe stosowanie leków przeciwbólowych może spowodować nasilenie bólu głowy. Należy

w takim wypadku zasięgnąć porady lekarza. Jeśli pacjent często lub codziennie odczuwa ból głowy

mimo (lub z powodu) regularnego stosowania leków przeciw tym bólom, powinien zwrócić się do

lekarza.

 Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z astmą oskrzelową, gdyż opisywano przypadki

skurczu oskrzeli po podaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Skurcz oskrzeli może

zagrażać życiu.

Jeśli podczas stosowania leku Migea wystąpi:

 krwawienie z przewodu pokarmowego,

 wysypka i (lub) zmiany w obrębie błon śluzowych,

 inne objawy uczulenia,

należy przerwać stosowanie leku i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Stosowanie leku Migea u osób w podeszłym wieku

Osoby w podeszłym wieku mogą być bardziej wrażliwe na działanie leku, częściej też mogą

występować u nich działania niepożądane wywołane stosowaniem niesteroidowych leków

przeciwzapalnych 

Producent

Sandoz GmbH